* . ! Dogofan . ! *

Ashira

[link widoczny dla zalogowanych]

RYS HISTORYCZNY
Pies pasterski pochodzący z Węgier. Nazwa Komondor jest nazwą stosowaną w literaturze od 1544 roku. Wspominany tam jest jako stróż stad bydła. W roku 1910 rozpoczęła się selektywna hodowla tej rasy na Węgrzech, pierwsza udokumentowana. Piętnaście lat później FCI uznało rasę nadając jej wzorzec o numerze 53.
UŻYTKOWOŚĆ
Pomimo swojego pierwotnego przeznaczenia - wypas owiec - jest to rasa doskonale przystosowująca się do pobytu w domu. Psy te z taką samą radością przebywają na zewnątrz, gdzie pełnią rolę stróża, jak i w domu, gdzie z przyjemnością wylegują się u stóp swego pana (lub na kanapie jeśli im na to pozwolimy...). Oczywiście niejako przypisaną przez naturę rolą komondora jest dozorowanie. Cicha, czujna, całodobowa służba wartownicza to obowiązek, którego wypełnianie jest dla psa wręcz przyjemnością. Na pewno też rasa ta nie nadaje się do utrzymywania wyłącznie w ciasnym mieszkaniu. Dom z, niewielkim nawet, ogrodem - to absolutne minimum.
ZACHOWANIE I CHARAKTER
Są to psy bardzo inteligentne. Uczą się błyskawicznie. Trzeba jednak zaznaczyć, że wykonują wszelkie polecenia we własnym tempie, czyli:
dokładnie, ale nie za szybko. Ze względu na ich wielkość psy tej rasy należy bezwzględnie uczyć przynajmniej podstawowych zasad posłuszeństwa. Możemy wybrać się z naszym psiakiem na szkolenie na psa towarzyszącego, obronnego lub inne. Wiele radości przyniosą komondorowi, jak i jego panu, psie sporty, np. agility. Jedno jest pewne - z komondorem powinniśmy pracować od chwili nabycia tej słodkiej białej kuleczki. Wyrasta z niej bowiem ogromny pies o bardzo mocnym charakterze. Nie należy tolerować żadnych objawów dominacji lub agresji ze strony psa. Ważna jest też jak najwcześniejsza socjalizacja. Należy zabierać psa w jak najwięcej miejsc. Obyty i wychowany komondor nie będzie stwarzał problemów, może zaś przysporzyć powodów do radości i dumy. Komondor jest wspaniałym towarzyszem człowieka. Na codzień jest psem cichym i niekłopotliwym. Właściciel takiego psa może się czuć przy nim bezpiecznie, gdyż samym swoim wyglądem wzbudza (zasłużony zresztą) respekt. W razie zagrożenia nie zawaha się użyć swego "garnituru" zębów. Jego atak jest bezgłośny i zdecydowany. Odwaga i zadziwiająca zwinność pozornie ociężałego komondora robi wrażenie. Gęsta sierść chroni go przed zębami potencjalnych napastników. To cecha, dla której był tak cennym obrońcą stad - nawet wilcze kły nie były w stanie wyrządzić mu krzywdy. Dla osób, które zna, jest psem bardzo przyjaznym. To dobry towarzysz do zabaw dla dzieci - oczywiście pod kontrolą osób dorosłych, co zresztą powinno dotyczyć wszystkich psów; bez wyjątku.

Psy Komondor - zdjęcia

Psy Komondor - zdjęcia

Psy Komondor - zdjęcia
SZATA I UMASZCZENIE
Najbardziej charakterystyczną cechą tej rasy jest szata. Sierść poskręcana jest w sfilcowane sznurki przypominające dredy. Tego typu szata była dla przodków komondora doskonałą izolacją zarówno przed skwarem jak i przed niskimi temperaturami. Ze względu na swój dość trudny charakter (m.in.:skłonności do dominacji i niski stopień posłuszeństwa przy braku odpowiedniego szkolenia) polecany jest tylko hodowcom z doświadczeniem.

ZDROWIE I PIELĘGNACJA
Codzienna opieka nad komondorem nie różni się zbytnio od opieki
nad psami innych ras. Trzeba pamiętać o misce dobrej strawy i o stałym dostępie do wody. Pracowity okres dla hodowcy rozpoczyna się, gdy sierść naszego pupila zaczyna się filcować. To czas między ósmym a dziesiątym miesiącem życia. Nie powinno się przegapić tego okresu, gdyż trudno nam będzie potem rozdzielić skołtunioną sierść. Jedną z zalet komondora jest to, że nie trzeba go czesać ani kąpać. Poza "podmywaniem" okolic pyska i ogona, w razie konieczności. Komondor nie należy do czyścioszków, biel sierści z biegiem czasu staje się dość umowna, należy jednak pamiętać o pierwotnym przeznaczeniu psów tej rasy; w stadzie owiec były one nie do odróżnienia z wyglądu, a nawet z zapachu, dla ewentualnych napastników. Brak okresowego linienia (gubienia sierści) jest tu również niebagatelną zaletą. Możemy, co najwyżej, napotkać sporadycznie cały oderwany splot. Ich sierść posiada zadziwiającą "funkcję" samooczyszczania. Jedynym obowiązkiem właściciela jest czynność rozdzielania dredów. Najlepiej przy kontakcie z psem dzielić stale rosnące sznury sierści. Można czynić to okresowo, wówczas jednak należy poświęcić trochę czasu i "rozdzielić" dredy na całym psie. Zaletą komondorów jest też bardzo dobre zdrowie i odporność na wszelkie warunki. Dzięki swej specyficznej szacie bez żadnych problemów mogą spędzać cały dzień na zewnątrz. Sierść chroni je zarówno przed upałami, jak mrozami czy deszczem.
CIEKAWOSTKI
W Stanach Zjednoczonych, gdzie komondory zdobyły dosyc dużą popularność, miały miejsce próby utrzymania psów w stanie "rozczesanym". Stąd w bezpośrednich tłumaczeniach z angielskiego znaleźć można informacje, że komondor wymaga codziennego czesania. Jest to po pierwsze, zadanie dość karkołomne, wymagające tytanicznej żmudnej pracy, po wtóre zaś mijające się z celem. Marzeniem bowiem każdego właściciela komondora w Europie jest dochowanie się pięknych dredów, które zaczynają dosięgać ziemi w wieku około 7 - 8 lat. Tu zaznacza się kolejna wyjątkowość rasy: sierść rośnie przez całe życie i pies wciąż zmienia wygląd: od urodzenia do końca życia. W wielu opisach tej rasy spotyka się stwierdzenie, że nie przepadają one za głaskaniem. Być może było tak wiele lat temu, gdy komondory częściej przebywały z owcami niż z ludźmi. Dzisiaj, gdy psy te spełniają bardziej funkcję psa rodzinnego, strażnika domostwa, wykazują bardzo dużą chęć kontaktu z człowiekiem.

[link widoczny dla zalogowanych]